در دوران مدرن، اختلالات خوردن به یکی از مشکلات شایع در میان نوجوانان به ویژه در میان دختران تبدیل شده‌اند. این مسئله می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد. به طور کلی، اختلال خوردن شامل انواع مختلفی از روابط ناسالم با غذا و نگرانی‌های مربوط به وزن است. در واقع، یک نفر از هر هفت مرد و یکنفر از هر پنج زن تا سن ۴۰ سالگی یکی از انواع اختلالات خوردن را تجربه می‌کنند و در ۹۵ درصد از موارد این اختلالات پیش از سن ۲۵ سالگی آغاز می‌شوند.
انواع مختلف اختلال خوردن
بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا نروزا):
یک اختلال خوردن که ویژگی آن ترس شدید از افزایش وزن است. افراد مبتلا به آنورکسیا نروزا اغلب خود را دارای وزن اضافی می‌بینند، حتی وقتی که به شدت زیر وزن مناسب خود هستند. این اختلال به دو شکل وجود دارد: نوع محدود کننده و نوع پرخوری-پاکسازی. نوع محدود کننده زمانی است که که در آن فرد مقدار غذای خود را به شدت کاهش می‌دهد، و نوع پرخوری-پاکسازی، که فرد علاوه بر محدود کردن غذا، دوره‌های پرخوری دارد و سپس با استفراغ، مصرف ملین‌ها یا ورزش بیش از حد کالری اضافی را از بین می‌برد.
پرخوری عصبی (بولیمیا نروزا):
یک اختلال خوردن است که با دوره‌های پرخوری و سپس پاکسازی همراه است. افراد مبتلا به این اختلال نمی‌توانند میزان غذایی که می‌خورند را کنترل کنند اما تلاش می‌کنند تا کالری‌های اضافی را با استفراغ، مصرف ملین‌ها یا روزه گرفتن از بین ببرند. این افراد نگرانی زیادی درباره وزن و شکل بدن خود دارند.
اختلال پرخوری (بینجینگ):
این اختلال زمانی رخ می‌دهد که فرد در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا می‌خورد بدون اینکه بعداً تلاش کند آن را پاکسازی کند. این اختلال می‌تواند منجر به چاقی و مشکلات مرتبط با آن مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی شود.
اختلال خوردن محدود کننده یا اجتنابی:
این اختلال بیشتر در کودکی شایع است. فرد مقدار یا نوع غذایی که می‌خورد را محدود می‌کند، اما نه به دلیل نگرانی از وزن. به عنوان مثال، کسی که دچار بیماری التهابی روده است ممکن است خوردن را با درد و ناراحتی مرتبط بداند و از خوردن اجتناب کند. کودکان با مشکلات حسی ممکن است بو، بافت یا طعم برخی غذاها را بسیار ناخوشایند بیابند و بنابراین از خوردن آن‌ها اجتناب کنند. این اختلال می‌تواند به سوءتغذیه منجر شود.
باورهای اشتباه دربارۀ اختلالات خوردن
وقتی بیشتر مردم به اختلالات خوردن فکر می‌کنند، فردی را تصور می‌کنند که به شدت لاغر است. اما یک فرد با وزن طبیعی یا حتی اضافه وزن نیز ممکن است مبتلا به اختلال خوردن باشد. اختلالات خوردن یک مشکل جدی سلامت روان است که در صورت درمان نشدن می‌تواند خطرات جدی برای سلامت جسمی و روانی ایجاد کند. این اختلالات می‌توانند به بسیاری از بخش‌های بدن آسیب برسانند و حتی در مراحل جدی‌تر منجر به مرگ شوند.
اختلالات خوردن در نوجوانان: آنچه والدین باید بدانند
والدین باید به علائم احتمالی اختلالات خوردن در فرزند یا نوجوان خود توجه داشته باشند، از جمله:
- تغییر در عادات غذایی، زمان و میزان غذا خوردن
- رژیم‌های غذایی بسیار سختگیرانه
- نوسانات وزن غیرمعمول
- اظهار نارضایتی از بدن یا وزن خود
- ورزش بیش از حد معمول
- صرف زمان زیاد در حمام
اختلالات خوردن معمولاً از اضطراب، افسردگی، وسواس نسبت به تصویر بدن و عوامل محیطی یا ژنتیکی ناشی می‌شوند. فرد مبتلا به شکل ارادی و انتخابی آن را انجام نمی‌دهد. درک درست این مسئله به والدین کمک می‌کند که با دید درستی برای کمک به فرزندشان اقدام کنند. اگر نگران هستید، با فرزند خود صحبت کنید و از پزشک، مشاور یا روانشناس کمک بگیرید
حتی اگر اشتباه کرده باشید و فرزندتان به هیچ یک از اختلالات جدی خوردن مبتلا نباشد، صحبت کردن با او در این مورد ممکن است به یک گفتگوی مهم درباره تغذیۀ سالم و تصویر بدنی منجر شود که می‌تواند از ابتلا به اختلال خوردن آینده جلوگیری کند.
اگر درست حدس زده باشید، می‌توانید هرچه زودتر برای مشاوره و درمان حرفه‌ای فرزندتان اقدام کنید.
منابع و مطالعه بیشتر
برای اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات خوردن می‌توانید به وب‌سایت سازمان جهانی بهداشت مراجعه کنید.