اختلال تیک کودکان معمولاً به انواع درمان‌ها از جمله روان درمانی فردی و گروه درمانی به خوبی پاسخ می‌دهد. تیک به تکان‌ها، حرکات یا صداهای ناگهانی گفته می‌شود که افراد به طور مکرر انجام می‌دهند. افرادی که تیک دارند نمی‌توانند بدن خود را از انجام این کارها باز دارند. مثلاً فردی که دارای تیک حرکتی است ممکن است مدام چشمک بزند یا فردی که تیک صوتی دارد ممکن است ناخواسته صدای غرغر از خود تولید کند.
گروهی از محققان دانمارکی پس از مقایسۀ تأثیر انواع مختلف درمان تیک بر اساس یک دستورالعمل جدید به این نتیجه رسیده‌اند که اختلال تیک با شیوه‌های مختلفی درمان‌پذیر است. این خبر خوبی است زیرا نشان می‌دهند که درمانگران در آینده قادر خواهند بود برای آن دسته از کودکانی که زندگی بسیار دشواری را با اختلال تیک تجربه می‌کنند، دورۀ درمانی بسیار بهتری را برنامه‌ریزی کنند. یکی از پژوهشگران این مطالعه، جودیت بکر نیسن، که مشاور مرکز روانپزشکی کودکان و نوجوانان، ریسکوف در منطقه مرکزی دانمارک است، توضیح می‌دهد:
حدود پانزده درصد از کودکان با اختلال تیک مواجهند و تا یک درصد از این کودکان تیک هایی دارند که در دستۀ مزمن طبقه‌بندی می‌شوند. زمانی که تیک ها بیش از یک سال ادامه داشته باشد و شامل تیک‌های صوتی و حرکتی باشد، این اختلال سندرم توره نامیده می شود، که اختلالی بسیاری ناتوان کننده برای کودکان است.
برخی از این کودکان به حدی از تیک رنج می‌برند که به مسکن نیاز پیدا می‌کنند. کودکان درگیر با اختلال تیک تمرکز برایشان مشکل است چون یا بیش از حد پلک می‌زنند یا معمولاً برای کنترل تیک‌شان تلاش می‌کنند تا مزاحم هم‌کلاسی‌های خود نشوند.
علاوه بر این، کودکی که صداهای عجیب و غریب یا حرکات ناگهانی تولید می‌کند ممکن است توسط هم‌کلاسی‌های خود مورد تمسخر و آزار قرار بگیرد. بنابراین، حتی با وجود اینکه می‌دانیم تیک با رشد مغز کاهش پیدا می‌کند اما باید به این کودکان کمک کنیم تا تحت درمان قرار گیرند و تا جای ممکن شدت و دفعات تیک‌ها کاهش یابد.
به گفتۀ جودیت بکر نیسن، دانستن تأثیر خوب گروه درمانی بر اختلال تیک در کودکان بسیار مهم است. برخی از والدین نگرانند که مبادا در گروه درمانی فرزندشان تیک‌های کودکان دیگر را کپی کند و در نهایت تعداد تیک‌های بیشتری بگیرد. اما کاملاً برعکس، به کودکان گروه درمانی مجموعه‌ای از تمرینات داده می‌شود که به کودکان و والدینشان کمک می‌کند بتوانند در صورت ظاهر شدن تیک جدید راهکارهای مناسبی را به کار بگیرند.
در نهایت اگر فرزند شما با اختلال تیک مواجه شده است بهتر است این اقدامات را انجام دهید:
۱. حتماً با یکی از مراکز درمانی مثل بیمارستان‌ها یا درمانگاه‌ها تماس بگیرید.
۲. تا جایی که می‌توانید از کتاب‌ها و منابع معتبر در مورد اختلال تیک و سندروم توره اطلاعات کسب کنید.
۳. در کنار درمان‌های دارویی از روان درمانی فردی یا گروه درمانی برای کنترل این اختلال کمک بگیرید.
۴. اضطراب و فشار علائم تیک را تشدید می‌کند. به هیچ عنوان کودک خود را برای کنترل تیک‌هایش تحت فشار نگذارید
۵. تفاوت‌های بومی و فرهنگی نقش مهمی در درمان اختلال تیک دارد، بنابراین بهتر است که از کمک افرادی بهره‌مند شوید که با فرهنگ شما به خوبی آشنا هستند.
در نهایت، دقت داشته باشید که تیک برای فردی که به آن دچار است به اندازۀ کافی آزاردهنده است. با تحقیر، سرزنش و یادآوری مداوم آن ممکن است تیک فرزند خود را به آسیبی چند برابر تبدیل کنید. اجازه ندهید یک اختلال که با درمان به خوبی کنترل می‌شود، هویت فرزند شما را تعیین کند.